Monsieur Fernand (B) NOLA Missy Sippy Gent (05-01-23) reporter Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: Missy Sippy info band: Monsieur Fernand © Rootsville 2023

Eerst en vooral wil ik bij deze al de lezers van Rootsville een gelukkig en zeer muzikaal 2023 toewensen en moge uw jaar rijk gevuld worden met geweldige optredens. Na een tweetal weken op onze lauweren te hebben gerust, was de roep naar livemuziek toch weeral groot genoeg om er terug in te vliegen. Bij deze trok ik dus naar de alom gekende joint van Gent, de Missy Sippy, voor het eerste optreden van het jaar.

Direct kwaliteit met Monsieur Fernand op het podium, DE revelatie van de laatste editie van Jazz Zottegem en dat kon ik beamen want deze jongens waren vorig jaar ook te gast op het laatste More Blues festival bij de Morre in Zottegem. In 'Monsieur Fernand' vonden de leden elkaar in hun liefde voor de New Orleans geluiden van Louis Armstrong, de marcherende bands, de Rhythm and Blues van Fats Domino en de funky stuff van The Meters. Monsieur Fernand is gevormd rond de oorspronkelijke blazerssectie van Lady Linn en The Magnificent 7.  Maak dus uw heupen maar al los, smeer die krakende gewrichten en trek uw dansschoenen maar aan, want het zou serieus gaan swingen. De band bestaat uit Yves Fernandez (trumpet & vocals), Marc Demaeseneer (bariton sax), Filip Vanden Bril (double bass), Bart Vervaeck (guitar) en voor de gelegenheid,  Bernd Coene (drums).

Het podium stond goed gevuld en het was soms moeilijk om te draaien en te keren maar het vijftal  bracht ons rechtstreeks naar Louisiana en New Orleans, een beetje muzikale warmte op deze triestige januariavond. Wat zeg ik, ze lieten de temperaturen stijgen tot ongekende tropische hoogten. Het publiek had vandaag massaal de weg gevonden naar de Missy Sippy en de joint zat gewoon nokvol, zowaar met de schenen tot tegen het podium. En op het einde van de avond zou blijken dat ze meer dan gelijk hadden gehad om af te zakken.

Met het alom gekende ‘Harlem Nocturne’ werd de avond ingezet en onmiddellijk werden de muzikale talenten van deze jongens in de verf gezet, beginnend met het trompetwerk van Yves Fernandez. De man weet duidelijk waar de mosterd vandaan wordt gehaald. Maar hij niet alleen want de warme klanken van de bariton sax, aangevuld met het knappe werk op de double bass, de subtiel bespeelde gitaar en het secure drumwerk van Bernd Coene zorgden ervoor dat alles klopte tot in de details.

Alles klonk zoals het zou moeten klinken met een schallende trompet bij ‘Java’ bijvoorbeeld of met ‘Baby Won’t You Please Come Home’ en ‘I Love Her & It’s All Over Now’, songs waar de muzikanten zich echt lieten gaan en ervoor zorgden dat de eerste zangstonde van de avond een feite was. Het New Orleans gevoel was steeds aanwezig en we konden de Second Line zien passeren in ‘Here Comes The Big Parade’.

Het optreden was ook mooi uitgebalanceerd met geregeld een rustpunt zoals het geweldig mooie ‘Louis’ Lamentation’, een ode gebracht aan de ons welgekende Satchmo of wat dacht je van die kippenvel bezorgende versie van ‘St James Infirmary’ waar de hoofdrol alweer was weggelegd voor Yves en zijn trompet , waarbij hij gretige gebruik maakte van zijn “sourdine” om het maximale uit zijn instrument te halen. Gewoonweg schitterend.

En zo ging het de hele avond verder, zeer hoogstaand muzikaal gebeuren gebracht door vijf topmuzikanten, en laat ons niet vergeten beste mensen, dit is puur Belgisch, wat alweer aantoont dat ons land boordevol talent zit. En vooral, ze weten wat feesten is met onder andere ‘Iko Iko’, oorspronkelijk uitgebracht als ‘Jock-A-Mo’ door James “Sugar Boy” Crawford and His Cane Cutters of nog ‘Diga Diga Doo’ en het obligate  ‘When The Saints Go Marchin’ In’, enfin teveel om op te noemen, Alleszins, het was dikke ambiance.

Dit was alvast een optreden met een gouden randje en bij deze was voor mij de kop er af en waren we vertrokken voor een hopelijk stevig muzikaal jaar. Cheers party people !!

Marcel